Ο ναός της Αγίας Παρασκευής βρίσκεται στην ομώνυμη οδό, πίσω από τον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Δημητρίου, στην πλατεία απέναντι από τον Άγιο Θωμά.

Η Αγία Παρασκευή βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και είναι πολύ δημοφιλής αφού αρκετοί ευσεβείς περαστικοί εισέρχονται καθημερινά για ένα σύντομο προσκύνημα, όπως ακριβώς συμβαίνει και με την Αγία Παρασκευή Μαρκοπούλου που επίσης βρίσκεται στο κέντρο της πόλης.

Είναι μια απλή μονόχωρη βασιλική, των μεταβυζαντινών χρόνων, με διαστάσεις 4.80 x 9.00 μ. (χωρίς την κόγχη), που καταλήγει σε ακανόνιστη τρίπλευρη αψίδα Ιερού, με μικρό πολεμιστροειδές παράθυρο, που παραπέμπει στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Η στέγη είναι δικλινής με ανακαινισμένη κεράμωση, ενώ πρόσφατα έχει προστεθεί χαμηλό τοιχίο (πεζούλι) στην νότια και στη δυτική πλευρά. Στην τοιχοποιία του ναού, που είναι από αργολιθοδομή, έχουν εντοιχιστεί αρχαία ανάγλυφα υλικά, όπως π.χ. το εντοιχισμένο ανάγλυφο υπέρθυρο πάνω από την είσοδο.

Η είσοδος στο ναό γίνεται από μία σχετικά χαμηλή πεταλοειδή πόρτα. Δύο ήταν οι λόγοι που στους ναούς της τουρκοκρατίας οι πόρτες ήταν χαμηλές. Αφ’ ενός να υπενθυμίζει στους πιστούς ότι θα έπρεπε να υποκλίνονται όταν μπαίνουν στο ναό, ώστε να συναισθάνονται την ιερότητα του χώρου και αφ’ ετέρου να μη μπαίνουν στο ναό οι Τούρκοι, έφιπποι όπως συνήθιζαν (3).

Εσωτερικά ο ναός είναι καμαροσκεπής με χαμηλό φυσικό φωτισμό. Στο βόρειο και στο νότιο τοίχο συναντάμε τρεις σειρές τυφλών τόξων (αρκοσόλια), όπου η τρίτη αψίδα εισέρχεται μέσα στο Ιερό. Το τέμπλο είναι κτιστό και σαφώς μεταγενέστερο με δύο εισόδους, ενώ στο επιχρυσωμένο γύψινο αέτωμα υπάρχει παράσταση της Φιλοξενίας του Αβραάμ από την αναγεννησιακή τέχνη του 19ου αιώνα (1). Το εσωτερικό του ναού θα πρέπει να ήταν παλιότερα κατάγραφο, ενώ σήμερα το μεγαλύτερο μέρος των τοιχογραφιών έχει καταστραφεί ή ασβεστωθεί και όσες έχουν απομείνει (στην κόγχη του Ιερού και στο βόρειο και νότιο τοίχο) είναι ασυντήρητες και δυσκολοδιάκριτες από την καπνιά των κεριών. Οι τοιχογραφίες είναι της σχολής του γνωστού αγιογράφου Γ. Μάρκου από το Άργος. Χρονολογούνται κατά το 18ο αιώνα, ενώ η χρονολόγηση του ναού πιθανολογείται γύρω στο 1700 μ.Χ. (1).

Ο ναός είναι ανοιχτός και επισκέψιμος, ανήκει στην ενορία του μητροπολιτικού ναού του Αγίου Δημητρίου. Λειτουργεί και λειτουργεί αρκετά συχνά, ενώ διενεργούνται και μυστήρια. Πανηγυρίζει στις 26 Ιουλίου, της Αγίας Παρασκευής με πανηγυρικό εσπερινό και θεία Λειτουργία, οπότε λαμβάνει χώρα και άλλο ένα πανηγύρι της Κερατέας.
_______________
Ιστορία

Υπάρχει η πληροφορία ότι στο ναό βρισκόταν εντειχισμένη αρχαία επιγραφή με τίτλο « Όρος τεμένους Ήρας Ειλειθυίας». Ο Αθ. Αντωνίου (2) κάνει την υπόθεση ότι προϋπήρχε αρχαίος ναός προς τιμήν της θεάς Ήρας της Ειλειθυίας, δηλαδή της προστάτιδας του τοκετού. Αυτό το συμπεραίνει από δύο εγκαταλελειμμένες κολώνες από παλιότερο χριστιανικό ναό, που αντικατέστησε τον ειδωλολατρικό και οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν μεταγενέστερα για τη στήριξη του τσιμεντένιου δαπέδου στην είσοδο του ναού (1).
_______________
Βιβλιογραφία:

(1) Η Κερατέα της Αττικής, Χρίστος Γ. Ρώμας, Χρυσή Τομή, Β’ έκδοση, Κερατέα 2008, σ. 132
(2) Αθανασίου Αντωνίου, «Θεοί και ήρωες», σ. 59
(3) Σύμφωνα με αφήγηση του π. Κωνσταντίνου Ιατρού από το βιβλίο του Χρ. Ρώμα, σ. 132