Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ἔκανε μιὰ τομὴ καὶ ἔβαλε μιὰ βαθειὰ σφραγίδα στὴν ἱστορία. Κανεὶς δὲν θὰ περίμενε μὲ τὸ ἀνθρώπινο μυαλὸ μιὰ τέτοια ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, ἐπέμβαση ἀγάπης στὸν κόσμο ποὺ δημιούργησε. Ἔβαλε πρῶτον μιὰ μεγάλη σφραγίδα στὸν χρόνο. Δεύτερον, ἔβαλε μιὰ μεγάλη σφραγίδα στὴν κτίση, τὴν ἄϋλο κτίση, τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς δαίμονες, διότι καὶ σὲ αὐτοὺς συνέβη κάποια ἀλλοίωση. Τρίτον, ἔβαλε μιὰ μεγάλη σφραγίδα στὴν φύση, τὴν ὑλικὴ φύση, τὴν οἰκουμένη.

  Κάθε φορὰ ποὺ περνᾶμε ἀπὸ κάπου καὶ κάνουμε τὸ σταυρό μας θαρρεῖς καὶ ἁγιάζεται ὁ ἀέρας, θαρρεῖς καὶ ἀλλάζει αὐτὸ ποὺ βλέπουμε, ὁ ὑλικὸς κόσμος. Δὲν μένει παρὰ μέσα σ᾿ αὐτὴν τὴν παγκοσμιότητα καὶ τὴν οἰκουμενικότητα νὰ μπεῖ τὸ κρίσιμο πετραδάκι. Καὶ αὐτὸ τὸ πετραδάκι εἶναι νὰ μπεῖ καὶ ἡ δική μας ἀλλοίωση ἀπὸ τὸν σταυρό· ἀλλοίωση πίστεως, σταυρωμένης πίστεως, ἀλλοί­ωση φρονήματος, σταυρικοῦ φρονήματος, ἀλλοίωση ζωῆς, πραγματικὰ ζωῆς θυσίας καὶ σταυροῦ.

  Σὲ αὐτὸ μᾶς προσκαλεῖ ἡ Ἐκκλησία μας, μαζὶ μὲ ὁλόκληρη τὴν κτίση, μαζὶ μὲ τὴν φύση, μαζὶ μὲ ὅλον τὸν κόσμο, νὰ γίνει καὶ ἡ δική μας ἀλλαγὴ ἀπὸ τὴν εὐκολία τὴν κοσμικὴ καὶ τὴν λογική, στὸν σταυρὸ τὸν ἁγιαστικό.

  Ὅλη μας ἡ ζωή, ἡ ἀγωγὴ καὶ ὁ ἐμπαθὴς ἑαυτός μας συνηγοροῦν στὸ νὰ διεκδικοῦμε καὶ νὰ ἐπιβάλουμε τὴν ἀλήθεια μὲ τὴν λογική, τὸ δίκαιο καὶ τὴν δύναμη.  Ἔρχεται ὅμως ὁ Χριστὸς καὶ μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸ πάθος Του βάζει στὴ θέση τῆς λογικῆς τὴ χάρι, στὴ θέση τοῦ δίκαιου τὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἔλεος, στὴ θέση τῆς ἀνθρώπινης δυνάμεως, τὴν θεϊκὴ δύναμη, τὴν ταπείνωση. Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι δίκαιος! Εὐτυχῶς ποὺ δὲν εἶναι δίκαιος! Ἂν εἶναι δίκαιος, τότε «τίς ὑποστήσεται ἀπὸ προσώπου Αὐτοῦ;». Ποιός θὰ μποροῦσε νὰ σταθεῖ μπροστά Του; Ἐξασκεῖ μιὰ ἁγία ἀδικία ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ· τὴν ἀδικία τοῦ ἐλέους. Αὐτὸ τὸ ἔλεος ἀναβλύζει μέσα ἀπὸ τὴν εὐλογημένη πηγὴ ποὺ λέγεται Τίμιος Σταυρός.

  Τί μᾶς λέει ὁ Σταυρός; Νὰ μὴν ἀγωνιζόμαστε νὰ βροῦμε τὸ δίκιο μας· ἂς ἀδικούμαστε. Νὰ μὴν παλεύουμε νὰ ἐπιβάλουμε τὴ δύναμή μας· ἂς ταπει­νούμεθα. Νὰ μὴν θέλουμε μὲ τὰ δεσμὰ τῆς λογικῆς νὰ συλλάβουμε τὸν ἀχώρητο στὸ μικρό μας μυαλουδάκι· ἂς ἀφήσουμε ἐκτεθειμένη τὴν ψυχή μας στὴ χάρι Του, ὅπως αὐτὴ ἐμφανίζεται μέσα ἀπὸ τὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ. Λέγει ὁ ἅγιος Νικόδημος, οἱ πολλοὶ χριστιανοὶ εἶναι οἱ χριστιανοὶ τῆς Μεταμορφώσεως· ἀρέσκονται ὅλο στὶς χαρές, τὰ θαύματα, τὰ ὄμορφα πράγματα ἀπὸ τὴ πλευρὰ τῆς πίστεως. Αὐτοὶ εἶναι οἱ πολλοί. Οἱ ἀληθινοὶ ὅμως χριστιανοὶ εἶναι οἱ χριστιανοὶ τῆς Σταυρώσεως. Πίσω ἀπὸ τὸν κάθε σταυρό μας μποροῦμε νὰ δοῦμε τὴν σωτηρία μας. Καὶ πάνω στὸν σταυρό τοῦ Χριστοῦ καλούμαστε νὰ προβάλλουμε καὶ τοὺς δικούς μας τοὺς σταυρούς.

  Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας τέτοιες μέρες καθὼς μᾶς ὑπενθυμίζει δύο ἱστορικὰ γεγονότα, τὸ ἕνα τὴν Εὕρεση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ κατὰ τὸν 4ο αἰῶνα ἀπὸ τὴν βασίλισσα, τὴν μητέρα τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, τὴν Ἁγία Ἑλένη, καὶ τὸ δεύτερο τὴν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπὸ τὸν Ἡράκλειο ὅταν τὸν πῆρε ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Περσῶν, μᾶς δίνει κάθε χρόνο τὴν ἀφορμὴ νὰ ὑψώνεται μπροστὰ στὰ μάτια μας, κυρίως ὅμως νὰ ὑψώνεται στὴν καρδιὰ καὶ στὸ φρόνημά μας ὁ Τίμιος Σταυρὸς γιὰ νὰ μπορεῖ ἔτσι σταυρικὰ νὰ μεταμορφώνει τὴ ζωή μας.

  Ἡ Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ δὲν ἀποτελεῖ μόνον ἕνα γεγονὸς ποὺ ἔγινε τὸν καιρὸ τῆς Ἁγίας Ἑλένης καὶ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἢ τὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου, ἀλλὰ εἶναι μεγάλη μυστικὴ ἑορτὴ καὶ πανήγυρις ποὺ ἐπιτελεῖται διαρκῶς μέσα στὴν καρδιά μας. Αὐτὴ τὴ γεύση τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ μέσα στὴν καρδιά μας εὐχόμαστε νὰ τὴν χαρίζει πλούσια ὁ σταυρωθεὶς Κύριος σὲ ὅλους μας. Ἀμήν!