Τὸ πιὸ δυνατό, τὸ πιὸ ἀληθινὸ μήνυμα στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου, μήνυμα χαρᾶς καὶ ἐλπίδας, διάγγελμα δυνάμεως καὶ ζωῆς, φωτεινὴ ἀκτίνα ποὺ διαλύει τὸ σκότος καὶ τὴν κατήφεια, αὐτὸ ποὺ συντηρεῖ τὴν Ἐκκλησία καὶ συγκροτεῖ τὸν κόσμο, αὐτὸ ποὺ ἀμείωτο διαπερνάει ὅλο τὸν χρόνο καὶ ἐπανα­λαμ­βάνεται κάθε στιγμή, ἀνανεωμένο ἀντηχεῖ καὶ σήμερα στὴν οἰκουμένη ἀλλὰ καὶ στὶς καρδιές μας∙ ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, ὁ ἐνανθρω­πήσας Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, καὶ μὲ τὸν σταυρὸ καὶ τὸν θάνατό Του κατέλυσε τὴν κυριαρχία τοῦ θανάτου, ἐνῶ μὲ τὴν ἀνά­στασή Του συνέτριψε «τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου τοὐτέστι τὸν διάβολον».

«Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται, Πάσχα καινόν, ἅγιον, Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον». Ὅλη ἡ κτίση πανηγυρίζει. Τὰ πάντα συμμε­τέχουν στὴ γιορτή. «Χαρᾶς καὶ φωτὸς τὰ πάντα πεπλήρωται».

Καὶ σήμερα, σὲ μιὰ ἐποχὴ γενικευμένης ἄρνησης καὶ ἀποστασίας, μέσα ἀπὸ τὸ κενὸ μνημεῖο, σὰν ἀπὸ ἄλλο ἀντηχεῖο, ἀκούγεται ὁ ἀντίλαλος τῆς ἀγγελικῆς εἴδησης ὅτι «ἠγέρθη ὁ Κύριος, οὔκ ἐστιν ὦδε∙ ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν» (Μᾶρκ. στ΄ 16). Τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀνατρέπει τὰ πάντα∙ τὴν ἁμαρτία τὴν ὑπερνικᾶ ἡ σωτηρία, τὸ μῖσος τὸ ἐξαφανίζει ἡ ἀγάπη, τὴν βία τὴν συντρίβει ἡ εἰρήνη, τὴν θλίψη τὴν ἐξουδετερώνει ἡ χαρά, τὴν ἀπό­γνωση τὴν ἀντικαθιστᾶ ἡ ἐλπίδα, τὸ σκοτάδι τὸ διαλύει τὸ φῶς, τὸν θάνατο τὸν νεκρώνει ἡ ζωή, τὴν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ τὴν ἀκυρώνει ἡ λαμπρὴ παρου­σία τοῦ Ἀναστάντος. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καταργεῖ τὰ ἀδιέξοδα, φανε­ρώνει δρόμους σωτηρίας, διαψεύδει τὸ ψέμα καὶ τὴ ματαιότητα τοῦ κόσμου, ἀνοίγει ὁρίζοντες πίσω καὶ πέραν ἀπὸ τὸν θάνατο.

Ὁ Ἀνα­στημένος Κύριος, καθὼς συναντᾶ κλαίουσες καὶ φοβισμένες τὶς μαθήτριες, ξερριζώνει τὴ θλίψη καὶ τὸν φόβο τους μὲ τὴν προτροπή «Χαίρετε καὶ μὴ φοβεῖσθε» (Ματθ. κη΄ 5,9)∙ Καθὼς ἐμφανίζεται στοὺς ταραγμένους καὶ ἀναστατωμένους μαθητές του, τοὺς καθησυχάζει ἐπανα­λαμβάνοντας τρεῖς φορὲς τὸ «εἰρήνη ὑμῖν» (Ἰω. κ΄ 19, 20, 26)∙ Διακρίνοντας τὴν ὀλιγοπιστία τους, τοὺς «ὀνειδίζει» καὶ τοὺς ἐπιπλήτει, ἐνῶ ἐλέγχει τὸν δύσπιστο Θωμᾶ μὲ τὴν προτροπὴ «μὴ γίνου ἄπιστος ἀλλὰ πιστός» (Ἰω. κ΄ 27). Τοὺς ἑπτὰ διστακτικοὺς μαθητὲς στὴν Τιβεριάδα τοὺς καλεῖ νὰ συμφάγουν∙ «δεῦτε ἀριστήσατε» (Ἰω. κα΄ 12), τοὺς δὲ Πέτρο καὶ Ἰωάννη τοὺς ἀπευθύνει προσκλητήριο συμπό­ρευσης∙ «ἀκολούθει μοι» (Ἰω. κα΄ 19, 22)...