Μιὰ νέα χρονιὰ ἔχει μόλις ἀνατείλει. Ὁ Θεὸς μὲ τὴν πολλὴ ἀγάπη Του εὐδόκησε καὶ ἀντικρύσαμε τὴν αὐγὴ ἑνὸς ἀκόμη ἔτους. Μπροστά μας ξεδιπλώνονται ἀπρό­βλεπτα γεγονότα, μεγάλα ἢ μικρὰ προγράμματα, νέες γνωριμίες, πνευματικὲς εὐ­καιρίες, μονα­δικὲς δυνατότητες, ὁ πιὸ κοντινός μας φίλος, ὁ χρόνος,  τὸ ἄγνωστο σὲ μᾶς ἀλλὰ σοφὸ καὶ γεμᾶτο ἀγάπη σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Μπροστά μας διακρίνουμε μῆνες, γιορτές, ἀφορμὲς νὰ αἰσθανθοῦμε λίγο τὴν ψυχή μας καὶ περισσότερο τὴν ζεστὴ παρουσία τοῦ Θεοῦ.

    Ὅλοι μας ξεκινοῦμε μὲ κάποιες προσδοκίες ἢ ἐλπίδες ἢ ἀγωνίες ἢ ἀκόμη φόβους καὶ ἀνησυχίες. Ὁ Θεὸς δὲν μᾶς δίνει τὸν χρόνο γιὰ νὰ παρατείνεται ἡ ταλαιπωρία καὶ νὰ συνεχίζονται οἱ δοκιμασίες αὐτῆς τῆς ζωῆς. Ὁ Θεὸς μᾶς δίνει τὸ δῶρο τοῦ χρόνου γιὰ τρεῖς λόγους: πρῶτον γιὰ νὰ τὸ ἀξιοποιήσουμε, νὰ «ἐξαγοράσουμε τὸν καιρόν», ὅπως προ­τρέπει ὁ ἀπόστολος Παῦλος· δεύτερον γιὰ νὰ καταλάβουμε ὅτι εἶναι «συνεσταλ­μένος», σύντομος, καὶ νὰ φιλοτιμηθοῦμε· καὶ τρίτον γιὰ νὰ τὸν μεταμορ­φώσουμε σὲ αἰωνιότητα.

    Ὁ κόσμος στὸν ὁποῖο ζοῦμε σκοτώνει τὸν χρόνο του, χάνει τὸν καιρό του, κακοποιεῖ τὶς εὐκαιρίες του. Δὲν πιστεύει στὸν χρόνο ὡς φίλο ἀλλὰ τὸν βλέπει ὡς ἐχθρὸ καὶ ἀντίπαλο. Καθὼς γυρίζει τὸ ὡρολόγι καὶ περνοῦν τὰ χρόνια, ἄσχετα ἀπὸ τὰ πυροτεχνήματα καὶ τὶς κροτίδες τῆς Πρωτοχρονιᾶς ἢ τὰ κεράκια τῶν γενεθλίων, μὲ θλίψη διαπιστώνει τὴν προσέγγιση τοῦ ἀνεπιθύμητου τέλους του. Ὁ χρόνος γιὰ τὴν κοσμικὴ ἀντίληψη εἶναι κάτι ποὺ τελειώνει καὶ κάτι ποὺ θυμίζει περισσότερο τὸ σῶμα καὶ τὴν ἐφημερότητά μας παρὰ τὴν ψυχὴ καὶ τὸν προορισμό μας.

    Ἡ Ἐκκλησία μας, ποὺ εὐλογεῖ σήμερα «τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρη­στό­τητος τοῦ Κυρίου», βλέπει τὸν χρόνο ὡς μεγάλη εὐλογία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Μᾶς δίδεται γιὰ νὰ αὐξάνουμε τὴν ἀγάπη μας σὲ Αὐτόν, μᾶς προσφέρεται γιὰ νὰ γευόμαστε ἀπὸ τώρα τοὺς θησαυροὺς τῆς βασιλείας Του, μᾶς χαρίζεται γιὰ νὰ μεταμορφωνόμαστε καθημερινὰ σὲ ἁγίους καὶ νὰ μεταμορφώνουμε συνεχῶς τὰ πάντα σὲ δῶρα τοῦ Θεοῦ.

    Καὶ φέτος θὰ μᾶς δώσει πάλι ὅ,τι καλύτερο μπορεῖ γιὰ νὰ ζήσουμε κάθε στιγμή του μὲ πνεῦμα Θεοῦ, μὲ σύνεση, μὲ ὑπομονή. Θὰ μᾶς προσφέρει τὸν θησαυρὸ τῶν ἑορτῶν της, τὶς καθημερινὲς ἀκολουθίες της, τὶς πολλὲς λατρευτικὲς εὐκαιρίες της, τὸν κατηχητικὸ νουθετικὸ λόγο της, τὴν ποιμαντικὴ στήριξή της μέσα ἀπὸ τὰ εὐλογημένα μυστήριά της, τὴν πλούσια χάρι της. Σὲ μᾶς μένει τὸ δικαίωμα νὰ ἐκμεταλλευθοῦμε κάθε εὐκαιρία. Κάθε εὐλογία, κάθε δοκιμασία, κάθε στιγμὴ ἀποτελοῦν κι ἕνα παράθυρο στὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

    Ἡ χρονιὰ ποὺ ξανοίγεται μπροστά μας ἔχει γιὰ ὅλους μας πολλὰ μυστικά. Εὔχομαι γιὰ τὸν καθένα μας νὰ εἶναι πολὺ εὐλογημένη, γεμάτη χαρὲς καὶ εὐτυχία, κυρίως ὅμως τὸ τέλος της νὰ μᾶς βρεῖ ἕνα βῆμα πιὸ κοντὰ στὴν χάρι τοῦ Θεοῦ. Στὶς οἰκογένειές μας νά ἐπικρατήσει περισσότερο ἡ ἀγάπη καὶ ἡ σύμπνοια, στὶς κοινωνίες μας νὰ κυριαρχήσει ἡ πρόοδος καὶ ἡ πραγματικὴ ἀνάπτυξη καὶ εὐημερία,  στὸν κόσμο μας νὰ πρυτανεύσει ἡ εἰρήνη καὶ στὴν Ἐκκλησία μας νὰ βασιλεύσει ἡ ἑνότητα καὶ ἡ κατανόηση τῆς μεγάλης ἀποστολῆς της.