ΒΙΒΛΟΣ ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΥ 


Ἀπόκρισις τοῦ μεγάλου Γέροντος (εἴτουν τοῦ Βαρσανουφίου) πρός τόν ἀπό Μηρωσάβης Ἀββᾶν Ἰωάννην, αἰτήσαντα ἐλθεῖν καί οἰκῆσαι παρ᾿ αὐτοῖς ἐν τῷ κοινοβίῳ.


Γέγραπται ἐν τῷ Ἀποστόλῳ, ὅτι «ὁ ἐναρξάμενος ἐν ὑμῖν ἔργου ἀγαθοῦ, αὐτός καί τελειώσει ἕως τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Καί πάλιν ὁ Δεσπότης ἡμῶν εἶπε τῷ προσελθόντι αὐτῷ. «Εἴ τις οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καί τῷ γένει, ἔτι δέ μή μισεῖ καί τήν ἑαυτοῦ ψυχήν, οὐ δύναταί μου εἶναι μαθητής». Δυνατόν δέ ἐστι τῷ Θεῷ <πληροφορῆσαι> ἐφ᾿ ἡμᾶς τόν λόγον. Ὅτι «ἰδού δή τί καλόν καί τερπνόν, ἀλλ᾿ ἤ τό κατοικεῖν ἀδελφούς ἐπί τό αὐτόν»; Εὔχομαι δέ ἵνα φθάσῃς τό μέτρον τό γεγραμμένον ἐν ταῖς Πράξεσιν˙ ὅτι ὅσοι εἶχον κτήματα, ἐπώλουν καί φέροντες τό τίμημα τῶν πιπρασκομένων, ἐτίθουν πρός τοῖς ποσί τῶν Ἀποστόλων.

Καί εἰδώς σου τήν προθυμίαν, κατά Θεόν οὖσαν, < εἶπον > τῷ ἀγαπητῷ υἱῷ ἡμῶν Σερίδῳ, τῷ μετά Θεόν σκεπάσαντι ἡμᾶς ἀπό τῶν ἀνθρώπων˙ (ἐλπίζομεν δέ εἰς τόν Θεόν, ὅτι καί σέ μεθ᾿ ἡμῶν σκεπάζει) ὅτι δέξαι τόν ἀδελφόν Ἰωάννην μετά ἀγάπης πολλῆς, καί μή διακριθῇ ὅλως. Πρό γάρ δύο ἐτῶν (σελ. 54) ἀπεκάλυψέ μοι ὁ Θεός, ὅτι μέλλει ἥξειν ἐνταῦθα˙ καί ὅτι πολλοί τῶν ἀδελφῶν μέλλουσι συνιέναι πρός ἡμᾶς. Καί ἐγώ ἐτήρησα τήν ἀποκάλυψιν, ἕως οὗ μάθω τί ποιεῖ ὁ Κύριος. Ὡς οὖν ἐπληρώθη ὁ καιρός, κἀγώ ἐφανέρωσα ὑμῖν.

Καί ἐπειδή ἐλογίσω, ὅτι ἐξ ὧν φορῶ παρέχω σοι, ἰδού ἐπί τοῦ ἀδελφοῦ ἐπῆρα τό κουκούλιόν μου ἀπό τῆς κεφαλῆς μου, καί ἔπεμψά σοι αὐτό δι᾿ αὐτοῦ, εἰπών˙ δός αὐτῷ καί φέρε σοι ἀντ᾿ αὐτοῦ ἄλλο. Κράτει οὖν τοῦτο ἕως τῆς τελευτῆς σου˙ μέλλει γάρ σκεπάσειν σε ἀπό πολλῶν κακῶν καί πειρασμῶν. Μή δέσῃς οὖν αὐτό τινι˙ ἔστι γάρ εὐλογία Θεοῦ ἐκ τῶν χειρῶν μου. Καί σπούδασον τοῦ τελειῶσαί σου τό ἔργον, καί εὐλυτῶσαι ἀπό παντός πράγματος, ὡς ἡμεῖς εὐλυτώσαμεν, καί κάθου μεθ᾿ ἡμῶν μετά ἀμεριμνίας σχολάζων τῷ Θεῷ.

Κἀγώ Σέριδος λέγω σοι πρᾶγμα θαυμαστόν˙ ὡς γάρ ἐλάλησεν ταῦτα ὁ Γέρων, ἐλογισάμην ἐν ἐμαυτῷ. Πῶς ἔχω κρατῆσαι τοῦ γράψαι ταῦτα; Εἰ ἤθελεν ὁ Γέρων, εἶχον ἐνεγκεῖν ὧδε τό μέλαν καί τό χαρτίον, καί ἀκοῦσαι ἕνα λόγον καί γράψαι. Καί αὐτός ἔγνω ἅ ἐλογισάμην, καί ἔλαμψε τό πρόσωπον αὐτοῦ ὡς πῦρ, καί εἶπέ μοι˙ ὔπαγε γράψον, μή φοβηθῇς˙ ἐάν εἴπω σοι μυρίους (σελ. 56) λόγους φράψαι, οὔτε περισσόν, οὔτε παρά, ἕως ἑνός γράμματος ἀφῇ σε τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ γράψαι αὐτό, οὔτε ἐάν σύ θέλῃς˙ ἀλλ᾿ ὁδηγεῖ τήν χεῖρά σου πῶς αὐτά γράψεις μετά ἀκολουθίας.