Τὸν ζωοδώρητον Σταυρὸν τοῦ Κυρίου, μετ’ εὐλαβείας προσκυνήσωμεν πάντες, καὶ πρὸς αὐτὸν ἀπὸ ψυχῆς βοήσωμεν. Ξύλον παμμακάριστον, τῶν βροτῶν σωτηρία, σκέπε καὶ διάσωζε, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης, καὶ προσβολῆς ἁπάσης τοῦ ἐχθροῦ, τοὺς προσιόντας πιστῶς τῇ σῇ χάριτι. (Ἑβδομαδάριον, Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου, Ἅγιον Ὄρος 1987)

Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,

Ἐλᾶτε τὴν πανέορτη σημερινὴ ἡμέρα ὅλοι νὰ προσκυνήσουμε μὲ εὐλάβεια τὸν τίμιο καὶ ζωοποιὸ καὶ ζωηφόρο Σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ πρὸς τὸ ἅγιο καὶ πανσέβαστο τοῦτο Ξύλο, ποὺ δωρίζει ζωή, ἂς φωνάξουμε μέ μεγάλη φωνὴ μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας· παμμακάριστο Ξύλο ποὺ εἶσαι σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, σκέπαζε καὶ διάσωζε ἀπὸ κάθε ἀνάγκη καὶ ἀπὸ ἀπὸ κάθε προσβολὴ τοῦ παμπόνηρου ἐχθροῦ μας, τοῦ διαβόλου, τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι προσήλθαμε μὲ πίστη στὴ χάρη Σου.

Διανύοντας τὴν περίοδο αὐτὴ τῆς φιλόθεης νηστείας ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπίπονη ὁδὸ τῆς χρεωκοπίας καὶ τὸν στενὸ δίαυλο τῆς πτωχεύσεως, φυτεύσαμε ἀναμεσά μας σήμερα, κατὰ τὴν θεόσοφη προτροπὴ τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸ ἀειθαλὲς δέντρο, ποὺ βλαστάνει γιὰ ὅλο τὸν κόσμο καρποὺς ἀθανασίας, τὸ ξύλον τῆς ἀφθαρσίας, ποὺ μᾶς στολίζει μὲ τὰ ἄνθη τῆς ἀπολαύσεως αἰώνιας δόξας, ὥστε, ὅπως ἀκριβῶς ὅσοι μὲ τὰ πόδια διανύοντας τραχειὰ καὶ μακρυνὴ ὁδὸ καὶ ἀποκάμοντας ἀπὸ τὴν ὑπερβολικὴ κούραση καὶ τὸν κάματο, ὅπου βροῦν δέντρο ποὺ προσφέρει μεγάλη σκιά, ἀφοῦ κάτσουν γιὰ λίγο, ξεκουράζονται καὶ ἀναπαύονται πάρα πολὺ καὶ ξανανιώνοντας διανύουν τὸ ὑπόλοιπο τῆς ὁδοῦ, ἔτσι καὶ τοῦτο τὸ τρισμακάριστο Ξύλο τῆς Ζωῆς μᾶς χορηγεῖ ἄνεση, δηλαδὴ ὕφεση, μείωση καὶ ἐλάττωση τῶν κακῶν καὶ τῆς λύπης, μᾶς χορηγεῖ ἀναψυχή, δηλαδὴ δροσιὰ πνοῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ μᾶς ἐμψυχώνει πλουσιοπάροχα, καὶ παρασκευάζει ὅλους ὅσοι ἔχουμε κουρασθεῖ ψυχικὰ καὶ σωματικὰ νὰ γίνουμε ἀγαθοὶ στὸ ἦθος καὶ τοὺς τρόπους, λαμπροὶ κατὰ τὴν στολὴ τῆς ψυχῆς, ἀπαλλαγμένοι ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν παθῶν καὶ ἀνακουφισμένοι ἀπὸ κάθε βιωτικὴ μέριμνα καὶ ἐνασχόληση.

Καὶ «φυτεύσαμε» ἀναμεσά μας αὐτὸ τὸ ζωομύριστο Ξύλο, τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ μυρίζει τὰ μύρα τῆς θείας μυροθήκης, ὥστε μὲ πίστη προσκυνοῦντες αὐτόν, νὰ ὀσφρανθοῦμε τὴν θεόπνευστη εὐωδία του.

Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ θέσαμε στὸ μέσον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τὸ χριστο-φόρο καὶ θεοβράβευτο Ξύλο, στρατιὲς Ἀγγέλων τὸ δορυφοροῦν, εὐλαβῶς τὸ περικυκλοῦν, καὶ ὅλους ἐμᾶς τοὺς πιστοὺς συγκαλοῦν σὲ προσκύνηση λέγοντας: Ἐλᾶτε λοιπὸν ὅλοι ὅσοι ἔχετε καθαρισθεῖ καὶ λαμπρυνθεῖ μὲ τὴν νηστεία νὰ προσπέσετε σ’ αὐτὸ μὲ χαρὰ καὶ φόβο Θεοῦ, κράζοντας μὲ πίστη· Χαῖρε ὁ τίμιος Σταυρός, τοῦ κόσμου ἀσφάλεια.

Καὶ εἶναι ὄντως ὁ Σταυρὸς ἀσφάλεια τοῦ κόσμου, διότι δι’ αὐτοῦ ἀντιπαλεύονται καὶ ἀποδιώκονται φάλαγγες δαιμόνων καὶ στρατιὲς ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν, διότι αὐτὸς εἶναι ἀδιάρρηκτος φύλακας, εἶναι ἰσχυρὴ δύναμη, εἶναι ὅπλο ἀκαταγώνιστο καὶ ἀκαταμάχητο, εἶναι αὐτὸς ποὺ μᾶς διασώζει ἀπὸ παντὸς εἴδους βλάβες τῶν ἐχθρῶν μας, εἶναι τὸ ἀήττητο τρόπαιο τῆς εὐσέβειας, ἡ θύρα τοῦ Παράδεισου, τὸ στήριγμα τῶν πιστῶν, τὸ περιτείχισμα τῆς Ἐκκλησίας.

Πάνω σ’ αὐτὸν ἑκούσια σταυρώθηκε καὶ ἀπέθανε ὁ ὑπεράγαθος Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ μὲ τὰ αἱματωμένα δακτυλά Του ὑπέγραψε ὡς φιλάνθρωπος Βασιλέας καὶ Κύριος καὶ Θεὸς τὴν σωτηρία καὶ τὴν ἀνάπλαση ὅλου τοῦ κόσμου. Καὶ ἀφότου ἀναστήθηκε ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ἀναλήφθηκε στοὺς οὐρανοὺς καὶ κάθησε στὰ δεξιὰ τοῦ Πατρός, πολεμᾶ ὅσους μᾶς πολεμοῦν, ὑποτάσσει τοὺς ἀλλόφυλους καὶ καταβάλλει μὲ τὸ ὅπλο τοῦ Σταυροῦ τοὺς ἐχθρούς μας, ὡς Παντοδύναμος Θεὸς ποὺ εἶναι. Μᾶς φυλάσσει νυχθημερὸν καὶ μᾶς δίδει ὡς βραβεῖο τὴν εἰρήνη, ὅταν ἐμεῖς Τὸν ἀγαπᾶμε μὲ ὅλο μας τὸ εἶναι, ὅταν Τὸν πιστεύουμε ἀκράδαντα καὶ στερεώνουμε τὴν πίστη μας πάνω στὴ πέτρα ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος Ἐκεῖνος, δηλαδὴ Τὸν ἐμπιστευόμαστε χωρὶς νὰ ταλαντευόμαστε καὶ νὰ σαλευόμαστε στὸ νοῦ μας ἀπὸ τὶς προσβολὲς τῶν δυσμενῶν ἐχθρῶν μας, καθὼς ἐπίσης καὶ ὅταν ἐλπίζουμε σ’ Αὐτὸν μὲ βέβαιη ἐλπίδα ποὺ δὲν χωρεῖ ἀμφισβήτηση.

Ἀδελφοί μου εὐλογημένοι,

Καθὼς ἡ Ἐκκλησία μας, σήμερα, ἀναγνωρίζεται ἐντονώτερα ἀπὸ ὅλους τοὺς πιστοὺς καὶ εὐσεβεῖς ὀρθοδόξους χριστιανοὺς ὡς ἄλλος Παράδεισος ποὺ ἔχει ὡς δέντρο τὸν ζωηφόρο Σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας, τὸν ἀνελκυστήρα ποὺ μᾶς ἀνασύρει ἀπὸ τὸ βάθος τῆς φθορᾶς, τὸ ἐργαστήριο ζωῆς καὶ ἀφθαρσίας, καὶ καθώς, σήμερα, προσκυνοῦμε τοῦτον ψάλλοντας καὶ ἄδοντας θεϊκὰ καὶ λυρικὰ ἅσματα καὶ ὠδὲς πνευματικές, ἂς φωτισθεῖ ὁ νοῦς μας, ἂς ἀγαλλιάσει ἡ ψυχή μας καὶ ἂς ὑμνήσει, δοξολογήσει καὶ βροντοφωνάξει ἡ καρδιά μας,

«Λάμψε, Σταυρὲ τοῦ Κυρίου μας, τὶς λαμπρὲς καὶ φωτοβόλες ἀστραπὲς τῆς χάριτός σου στὶς καρδιὲς αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι σὲ τιμοῦν καὶ μὲ θεόπνευστη στοργὴ σὲ περικυκλώνουν μέσα στὴν ἀγκαλιά τους, σὺ ποὺ εἶσαι κοσμοπόθητος. Μέσα ἀπὸ τὴν χάρη σου, ἐξαφανίσθηκε ἡ κατήφεια τῶν δακρύων καὶ σωθήκαμε ἀπὸ τὶς παγίδες τοῦ θανάτου, καὶ πλησιάσαμε πρὸς τὴν ἀτέλειωτη εὐφροσύνη. Δεῖξε μας τὴν εὐπρέπεια τῆς ὡραιότητάς σου παρέχοντας τὶς ἀνταμοιβὲς τῆς ἐγκρατείας μας ἀπὸ τὰ πάθη μας, σὲ ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι μὲ πίστη αἰτοῦμε καὶ ζητοῦμε τὴν πλούσια προστασία σου καὶ μέγα ἔλεος.

(Προσόμοιο ἐκ τοῦ Μεγάλου Ἑσπερινοῦ τῆς Ἑορτῆς).

π. Ν.Π.