Ο ναΐσκος της Αγίας Παρασκευής βρίσκεται στην ομώνυμη οδό, στον Καρελλά, νοτίως του λόφου του Προφήτη Ηλία, κοντά στα όρια του Κορωπίου με την Παιανία.

Το εκκλησάκι βρίσκεται σε ένα περιφραγμένο και διαμορφωμένο περίβολο με ψηλά δένδρα. Η περιοχή είναι αραιοκατοικημένη και μπορεί να διακρίνει κανείς τις πλαγιές του Υμηττού.

Πρόκειται για μια απλή μονόχωρη βασιλική στο χρώμα της ώχρας, με κάποιες χαρακτηριστικές μικρολεπτομέρειες όπως τις δύο ορθογωνικές κολόνες στις γωνίες της δυτικής κύριας όψης και τις πεταλόμορφες κορνίζες με λευκά τούβλα γύρω από την είσοδο, το υπέρθυρο και το παραθυράκι της νότιας όψης. Ο μικρός φωτισμός του εσωτερικού της και τα σκούρα χρώματα του διακόσμου δημιουργούν ένα κατανυκτικό περιβάλλον.

Σήμερα (2009) το εξωκκλήσι διατηρείται ανοιχτό για τους επισκέπτες. Ανήκει στην ενορία του Αγίου Φανουρίου. Πανηγυρικός Εσπερινός και Λειτουργία γίνεται κατά την ημέρα εορτής της Αγίας (26 Ιουλίου), ενώ περιστασιακά τελούνται και κάποια μυστήρια.
_______________
Περιγραφή Ναού

Η Αγία Παρασκευή ανήκει στον τύπο της μονόχωρης δρομικής βασιλικής των μεταβυζαντινών χρόνων, με δίρριχτη κεραμοσκεπή ξύλινη στέγη, ορατή στο εσωτερικό και ημικυκλική αψίδα Ιερού. Οι διαστάσεις του ναΐσκου είναι 5.35 x 8.05 μ. χωρίς την αψίδα του Ιερού. Τα τοξωτά ανοίγματα (είσοδος, υπέρθυρο, νότιο παράθυρο) έχουν κορνίζα από λευκά τούβλα ενώ ένα άλλο οδοντωτό γείσο με παρόμοια τούβλα περιτρέχει το ναό στο άνω μέρος της τοιχοποιίας, κάτω ακριβώς από τις κεραμώσεις. Έχουν χρησιμοποιηθεί παλαιότερα αρχιτεκτονικά μέλη σε δεύτερη χρήση (spolia).

Κάποια στοιχεία, όπως παράθυρα- πολεμίστρες στην ανατολική πλευρά, παραπέμπουν σε χρονολόγηση στα χρόνια της όψιμης τουρκοκρατίας, ενώ θα πρέπει να λάβουμε υπόψη και τα αναφερόμενα παρακάτω (1) για το κτίσιμο στα τέλη του 19ου αιώνα, πιθανά στη θέση και σε τμήματα προϋπάρχοντος ναού.

Το εσωτερικό του ναού ήταν κατάγραφο με αγιογραφίες, που κάποιες έχουν καταστραφεί και άλλες διατηρούνται σε μέτρια ή καλύτερη κατάσταση. Τοιχογραφίες σώζονται στο τέμπλο σε δύο στρώματα, στον ανατολικό τοίχο μαζί με την κόγχη του Ιερού και σε άλλα σημεία του ναού. Στο μέσον υπάρχει ένα ογκώδες χαμηλό τόξο (σφενδόνιο) για τη στήριξη της στέγης, που στηρίζεται σε ορθογωνικούς κίονες και χωρίζει το ναό σε δύο μέρη, με το πρώτο να έχει τη χρήση νάρθηκα. Ο φωτισμός στο εσωτερικό είναι λιγοστός και γίνεται από το παραθυράκι του νοτίου τοίχου, που σε συνδυασμό με τις μικρές διαστάσεις και το σκούρο διάκοσμο δημιουργεί ατμόσφαιρα ενδοσκόπησης και κατάνυξης.

Το τέμπλο είναι χτιστό και χαμηλό, με την Ωραία Πύλη να υψώνεται σε τοξωτή απόληξη. Η μορφή του τόξου επαναλαμβάνεται και σε όλα τα ανοίγματα στο εξωτερικό του ναού.
_______________
Ιστορία

Ο κ. Γ. Χατζησωτηρίου αναφέρει, με βάση την παράδοση, ότι ο ναός έχει χτισθεί από τον ιδιοκτήτη του Καρελλά Θεοδωράκη, στα τέλη του 19ου αιώνα. Επίσης αναφέρει ότι κατά πάσα πιθανότητα, στον ιερό χώρο προϋπήρχε άλλη ομώνυμη εκκλησία επί τουρκοκρατίας, πού χρησίμευε για την τέλεση τών θρησκευτικών καθηκόντων τών ραγιάδων του τσιφλικιού (1).
_______________
Βιβλιογραφία:

(1) «Ιστορία της Παιανίας και των ανατολικά του Υμηττού περιοχών», εκδ. 1973, του ιατρού Γεωργίου Δ. Χατζησωτηρίου, σ.226 (2) «Παιανικά Μελετήματα», Συμβολή, Παιανία 1987, Κώστας Ν. Πρίφτης, σελ. 137