Ο ναός του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται στην ομώνυμη περιοχή, κοντά στη Μεταμόρφωση, ανατολικά του Κορωπίου, παραπλεύρως της οδού Δελφών.

Η πλεονεκτική θέση του ναού, πάνω σε ύψωμα, επιτρέπει την ελεύθερη ορατότητα τουλάχιστον στα νότια και νοτιοδυτικά, προς στους αγρούς, τις λοφοσειρές και τις βιοτεχνίες του Κορωπίου. Ένας επίπεδος περίβολος, με πεύκα στην ανατολική και νότια πλευρά, πλαισιώνει τον ναό, ενώ βορείως οι νεόδμητες γειτονικές κατοικίες έχουν σήμερα οριοθετήσει το «ζωτικό» του χώρο.

Το εκκλησάκι έχει τον τύπο της μονόχωρης, μεταβυζαντινής βασιλικής του 18ου αιώνα, με καμαροσκέπαστο νάρθηκα και διαστάσεις 5.20 x 11.80 μ. Ανατολικά καταλήγει σε ακανόνιστη ημιεξαγωνική αψίδα Ιερού. Η οροφή είναι ξυλόστεγη με δικλινή κεράμωση. Η ξυλοκατασκευή της στέγης είναι ορατή εσωτερικά ενώ σώζεται το ένα από τα δύο εγκάρσια τοξωτά στηρίγματα της στέγης (σφεντόνια). Το δεύτερο έχει αντικατασταθεί από ένα ξύλινο ζευκτό.

Το τέμπλο και η Αγία Τράπεζα είναι κτιστά (στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους ναούς της όψιμης τουρκοκρατίας). Ο εσωτερικός διάκοσμος έχει τοιχογραφίες από δύο ή τρεις διαφορετικούς ζωγράφους. Ορισμένες από αυτές είναι πολύ καλές. Αναφέρουμε, το μικρό κεφάλι νέου παλαιολόγειας τέχνης (13ος-15ος αιώνας), που σώζεται στο νότιο τόξο του νάρθηκα, την πολύ ενδιαφέρουσα Άκρα Ταπείνωση του τέλους του 17ου αιώνα στην κόγχη της Πρόθεσης και τις τοιχογραφίες του τέμπλου που είναι μεταγενέστερες, όπως μαρτυρεί η επιγραφή στην είσοδο της Ωραίας Πύλης : «Το στερέωμα των επί σοι πεποιθότων, στερέωσον Κύριε την εκκλησίαν, ήν εκτήσω τω τιμίω Σου αίματι», ΑΨΞΖ (1767).

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ναού είναι ο νάρθηκας που είναι κατά 40 εκ. μεγαλύτερος από τον υπόλοιπο ναό, και χαρακτηρίζεται από την υπερυψωμένη καμπύλωση του μεσαίου τμήματος της στέγασης του, που προσδίδει μια ιδιαιτερότητα στην όψη. Διαφορετική από τον κυρίως ναό είναι και η όλη δομή του νάρθηκα πράγμα που συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι αποτελεί τμήμα παλαιοτέρου ναού, της βυζαντινής περιόδου. Σε αυτό το συμπέρασμα μας οδηγεί η ύπαρξη σε μικρή απόσταση βυζαντινών ναών, όπως ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (10ος αιώνας), τμήμα του ναού του Αγίου Μοδέστου (12-13ος αιώνας), τμήμα των Αγίων Αναργύρων (μεσοβυζαντινοί χρόνοι, 843-1204), που στοιχειοθετούν την ύπαρξη μικρού βυζαντινού οικισμού στην περιοχή.

Το παρεκκλήσι ανήκει στην ενορία της Αναλήψεως, όπου βρίσκονται και τα κλειδιά για την επίσκεψη του. Πανηγυρίζει την ημέρα της εορτής του Αγίου Γεωργίου την 23η Απριλίου ή τη Δευτέρα του Πάσχα, με πανηγυρικό εσπερινό και Θεία Λειτουργία.
_______________
Βιβλιογραφία:

Μπούρας Χαρ.- Ανδρεάδη Ρ.- Καλογεροπούλου Α., Εκκλησίες της Αττικής, Αθήνα 1969 σ. 12-13